نسل بعدی کیف های ناسا به فضانوردان این امکان را می‌دهد که با راه رفتن روی سطح این قمر، نقشه‌ای سه‌بعدی از سطح آن انجام دهند. 

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، "کوله پشتی ناوبری و نقشه برداری سینماتیک"(Kinematic Navigation and Cartography Knapsack) به اختصار KNaCK یک اسکنر لیدار متحرک است که به عنوان کوله پشتی پوشیده می‌شود و از نور و لیزر برای اندازه‌گیری دامنه استفاده می‌کند.

لیدار، یکی از تکنولوژی های سنجش از راه دور است که با تاباندن لیزر به هدف و تجزیه و تحلیل نور بازتاب‌شده، فاصله را اندازه می‌گیرد. لیدار مشابه رادار است که بعضی اوقات نیز رادار لیزری نامیده می‌شود.

دانشمندان ناسا و شرکای صنعتی آن، دستگاهی توسعه داده‌اند که نه تنها می‌تواند به فضانوردان در زمین‌های عاری از هوای کره‌ی ماه کمک کند، بلکه در زمین نیز کاربرد دارد.

از کابردهای آن می‌توان به استفاده هنگام کوه‌نوردی در مناطق اکتشاف نشده اشاره کرد. کوه‌نوردان می‌توانند با استفاده از تنها یک کوله پشتی در لحظه‌ نقشه‌ای برای سایر همراهان و همچنین کسانی که ممکن است پس از آن‌ها به این مناطق بیایند، فراهم کنند.

فضانوردان با استفاده از این وسیله می‌توانند در طول سفرهای خود با سطح‌نورد و همچنین با پای پیاده، نقشه‌ی مناطقی از جمله دره‌های عمیق، کوه‌ها و غارها را به‌طور دقیق ترسیم کنند. آنها حتی می‌توانند مکان‌های مهم را برای پیگیری برچسب‌گذاری کنند.

KNaCK که مانند یک کوله‌پشتی کوهنوردی است، از نوعی لیدار با نام "frequency modulated continuous wave" به اختصار  "FMCW" استفاده می‌کند.

دکتر "مایکل زانتی"(Michael Zanetti)، محقق سیاره‌شناسی، که پروژه KNaCK را رهبری می‌کند، می‌گوید که این سنسور ابزاری برای پیمایش و نقشه‌برداری علمی بر روی نواحی غیرمعمول است.

تاریخ یک میلیارد ساله درونی سیاره "زمین" نشان می‌دهد که این سیاره بیشتر از آنچه فکر می‌کردیم، فعال بوده است.

 به نقل از اسپیس، زمین در اعماق خود دو حباب بسیار بزرگ دارد که یکی زیر قاره آفریقا و دیگری زیر اقیانوس آرام است.

این حباب‌ها در عمق 2900 کیلومتری زیر سطح زمین و تقریباً در نیمه راه بین سطح و مرکز آن هستند. تصور می‌شود که آنها زادگاه ستون‌های برآمده سنگ مذاب موسوم به «ستون‌های عمیق گوشته‌ای» هستند که به سطح زمین می‌رسند.

ستون گوشته‌ای یا ستون جُبه‌ای (Mantle plume) ستون یا توده‌ای فرضی از سنگ‌های بسیار داغ موجود در گوشته زمین است که تا سطح زمین بالا آمده باشد. ستون‌های گوشته‌ای عامل ثانویه هدر رفت حرارت از زمین به‌شمار می‌آیند.

جریان همرفتی باعث بالا آمدن ستون‌های تنه‌مانندی از سنگ‌های گرم گوشته در بعضی نقاط می‌شود که تحت عنوان ستون گوشته‌ای معروف شده‌اند. مفهوم ستون گوشته‌ای بیشتر جنبه فرضیه‌ای دارد، زیرا هیچگونه امکان برداشت و بررسی مستقیم در این رابطه وجود ندارد. در همین رابطه تصور بر این است که ستون‌ها از بخش‌های قاعده گوشته بالا آمده و پس از آنکه به صورت ستون‌های باریک از تمامی گوشته عبور می‌کنند، به سنگ‌کره می‌رسند.

هنگامی که این توده‌ها برای اولین بار به سطح زمین می‌رسند، فعالیت های آتشفشانی غول‌پیکر رخ می‌دهند که در انقراض دایناسورها در 65.5 میلیون سال پیش نیز نقش داشته‌اند. این حباب‌ها همچنین ممکن است فوران نوعی سنگ به نام "کیمبرلیت" را کنترل کنند که الماس‌ها را از عمق 120 تا 150 کیلومتری و در برخی موارد تا حدود 800 کیلومتری به سطح زمین می‌آورد.

خورشید روز گذشته قدرتمندترین شراره خود را طی پنج سال اخیر ساطع کرده که خوشبختانه به سمت زمین حرکت نکرده است.

به نقل از آی‌ای، خورشید یکی از قدرتمندترین شعله های خورشیدی خود را در پنج سال گذشته در صبح روز گذشته در ساعت 8:27 به وقت ایران منتشر کرده است 

این دومین شعله بزرگی است که در این هفته پس از فوران شدید دیگری، جو خورشید را ترک کرده است. چرا که خورشید وارد مرحله فعال چرخه آب و هوایی 11 ساله خورشیدی خود شده است و احتمالاً در آینده نزدیک شاهد افزایش تعداد این شراره‌ها و همچنین شدت آنها خواهیم بود.

شراره خورشیدی از انفجار بزرگ در جو خورشید به وجود می‌آید و باعث آزاد شدن انرژی در حد 6 ضرب در ۱۰ به توان ۲۵ ژول می‌شود که در حدود یک‌ششم انرژی خروجی از سطح خورشید در هر دقیقه است. این پدیده در سایر ستارگان هم دیده می‌شود که به آنها نیز شراره ستاره‌ای گفته می‌شود.

شراره خورشیدی، کلیه لایه‌های سطح خورشید شامل شیدسپهر، تاج خورشیدی و فام‌سپهر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و موجب گرم شدن پلاسما تا دمای چندین میلیون درجه کلوین می‌شود. همچنین باعث تسریع حرکت الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های سنگین تا نزدیکی سرعت نور می‌شود. همچنین اشعه‌ای را تولید می‌کند و لایه‌های الکترومغناطیس را ایجاد می‌کند که شامل کلیه امواج الکترومغناطیس از امواج رادیویی تا اشعه گاما است. این شعله ها خود را از آزادسازی انرژی مغناطیسی ذخیره‌شده در تاج خورشیدی تغذیه می‌کنند.

دانشمندان یک چشم الکتریکی کوچک که برای میکروربات‌ها طراحی شده بود را ساخته‌اند که در نهایت می‌تواند برای کمک به افراد نابینا مورد استفاده قرار گیرد. به نظر می‌رسد بینایی مصنوعی در حال تبدیل شدن به واقعیت است.

 به نقل از دیلی‌میل، محققان دانشگاه ایالتی جورجیا این دستگاه را با استفاده از یک سیستم انباشته عمودی (vertical stacking system) ساخته‌اند که امکان کوچک کردن آن‌ و کار در سطوح میکرو را فراهم می‌کند.

هدف این تیم که "سیدونگ لی"(Sidong Lei) استادیار فیزیک، آنها را رهبری می‌کند ساخت دوربینی در مقیاس کوچک است که بتواند به عنوان چشم ربات‌های کوچک عمل کند. این ربات‌ها می‌توانند به مکان‌هایی که برای انسان‌ها و ربات‌های بزرگتر در دسترس نیست فراهم کنند.

به گفته‌ی این تیم، در آینده از این تکنولوژی می‌توان برای بازگرداندن بینایی به افراد نابینا یا بهبود درک رنگ در افراد کوررنگ استفاده کرد.

این دستگاه از روش‌های مصنوعی برای شبیه‌سازی فرآیندهای بیوفیزیکی استفاده می‌کند که امکان دیدن را به انسان می‌دهد و گامی در جهت ساخت دوربین‌ برای ربات‌های کوچک است