بررسی جدید دانشمندان آمریکایی، بینش‌های جدیدی را در مورد ابتلا به کروناویروس ارائه می‌دهد.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، ابتلا به "کروناویروس سندروم حاد تنفسی ۲"(SARS-CoV-2) که به بروز بیماری پاندمی کووید-۱۹ منجر شده است، می‌تواند نشانه‌های بالینی گوناگونی را ایجاد کند؛ از بیماری بدون علامت و خفیف گرفته تا پیامدهای بحرانی و حتی کشنده. بیماری‌زایی کووید-۱۹ مستقیما با تخریب سلول‌های اپیتلیال ریه مرتبط است که می‌تواند به دلیل اثرات کشنده سلولی ویروسی و همچنین، آسیب‌شناسی ایمنی باشد.

بررسی پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، برکلی"(UC Berkeley) که پیشتر روی افرادی انجام شد که بر اثر ابتلا به کووید-۱۹ جان باختند، سه نشانه از عفونت بحرانی ناشی از ویروس کووید را گزارش کرد که ترومبوز شدید ریه، آسیب وسیع آلوئولی، و بدشکلی پنوموسیت‌ها را شامل می‌شد. مورد آخر که در اثر همجوشی سلولی ایجاد می‌شود، در ماکاک‌های آلوده به کروناویروس و عفونت‌های آزمایشگاهی نیز گزارش شده است. بنابراین، همجوشی سلولی، نقش مهمی در بیماری‌زایی کروناویروس بر عهده دارد.

پروتئین خوشه‌ای کروناویروس، مسئول ایجاد همجوشی سلولی است. پروتئین خوشه‌ای پس از جدا شدن، به رسپتور "آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین"(ACE2) که روی سطح سلول قرار دارد، می‌پیوندد تا غشای ویروسی را با غشای پلاسمایی سلول میزبان ادغام کند. پس از آن، آران‌ای ویروس برای تکثیر شدن، در سیتوپلاسم سلول میزبان آزاد می‌شود.

کروناویروس از مکانیسم‌های متعددی برای سرکوب کردن تولید "اینترفرون‌ها"(IFNs) در مراحل ابتدایی عفونت استفاده می‌کند. چندین تحقیق نشان داده‌اند که ابتلا به کروناویروس، به تولید مقادیر کمی از اینترفرون‌های نوع یک و مقادیر بالایی از سیتوکین‌های التهابی منجر می‌شود. این در حالی است که برخی دیگر نشان داده‌اند که ابتلا به کروناویروس می‌تواند به تولید مقادیر زیادی از اینترفرون‌ نیز منجر شود. این نتایج نشان می‌دهند به‌ رغم اینکه ویروس از مسیرهای ایمنی ذاتی خاصی فرار می‌کند، سلول‌ها می‌توانند ابتلا به کروناویروس را دریافت کنند و به ایجاد پاسخ اینترفرون‌ بیانجامند.

زمانی که فضانوردان به فضا سفر می‌کنند می‌توانند انتظار کسب تجارب جدید ویژه ای داشته باشند این درحالی است که ممکن است دچار مشکلی نیز بشوند که به طور بالقوه می‌تواند به ماموریت آن‌ها پایان دهد. یکی از این موارد ابتلا به سنگ کلیه است.

به گزارش ایسنا و به نقل از گاردین، طبق گزارشی از ناسا، فضانوردان پس از بازگشت به زمین بیش از ۳۰ بار ابتلا به سنگ کلیه را گزارش کرده‌اند و اکنون محققان بررسی ارتباط میان این بیماری دردناک و کاوشهای فضایی را آغاز کرده‌اند.  

دکتر "استفن والش"(Stephen Walsh) از دانشگاه کالج لندن که در این مطالعه شرکت دارد می‌گوید: دردی که هنگام دفع سنگ کلیه احساس می‌کنید، بدترین دردی است که می‌توان تجربه کرد. یکی از فضانوردان در مدار دچار این عارضه شد و به همین دلیل مجبور شدند آن را به زمین بازگردانند.

مشخص شده که گذراندن زمان در شرایط ریزگرانش با کاهش تراکم استخوان همراه است و این کاهش کلسیم در خون می‌تواند توضیحی احتمالی برای تجمع سنگ‌های کلیه غنی از مواد معدنی در بدن فضانوردان باشد. مصرف کم آب نیز از دلایل دیگر آن است. هدف این پروژه کاوش عمیق‌تر چنین مکانیسم‌هایی است.  

این تیم در حال تجزیه و تحلیل کلیه ۱۰ موش هستند که اواخر سال ۲۰۲۰ در ایستگاه فضایی بین‌المللی بوده‌اند. آنها همچنین کلیه ۲۰ موش که بر روی زمین و در آزمایشگاه در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفته‌اند را مورد بررسی قرار می‌دهند. آن‌ها کلیه این موش‌ها را با گروه شاهد مقایسه کردند.

اگرچه تحقیقات آن‌ها هنوز منتشر نشده است اما این تیم تحقیقاتی می‌گویند که به نشانه‌های اولیه‌ای دست یافته‌اند که نشان می‌دهد تشعشات کیهانی که شامل امواج گاما و ذرات پر انرژی می‌شود، ممکن است به DNA کلیه آسیب بزند و بر انتقال و متابولیسم چربی‌ها اثر بگذارد. محققان می‌گویند که نشانه‌هایی از تغییر در پروتئین‌های اطراف سلول‌های کلیه وجود دارد که می‌تواند نشان‌دهنده سازگاری یا آسیب اندام باشد.

علاوه بر آن موش‌هایی که در معرض تشعشعات کیهانی قرار گرفته بودند، سطوح پایین‌تری از آنزیم های دخیل در انتقال یون‌هایی مثل سدیم، کلسیم و فسفات نشان دادند. این یافته‌ها همچنین آسیب به میتوکندری را نشان می‌دهد. این موضوع مشکل‌ساز است زیرا یک بخش کلیدی کلیه یعنی سلول‌های لوله‌ای پروگزیمال کاملا به انرژی تولید شده از میتوکندری متکی هستند.

اغراق نیست اگر بگوییم اهدای خون می‌تواند جان انسان را نجات دهد. به تازگی، دانشمندان برتری قابل توجهی برای اهداکننده‌کنندگان خون یافته‌اند. به نظر می‌رسد مراجعه منظم به مراکز اهدا خون، سطوح برخی مواد شیمایی مضر را در جریان خون را کاهش می‌دهد.

به نقل از ساینس‌آلرت،  دانشمندان نمی‌توانند با اطمینان در مورد میزان خطرناک بودن مواد پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل(PFAS) اظهار نظر کنند و این مواد گاهی با عنوان "مواد شیمیایی همیشگی" خوانده می‌شوند زیرا به نظر می‌رسد که در طبیعت تجزیه‌پذیر نمی‌شوند.  

محققان ۲۸۵ آتش‌نشان را که در سازمان آتش‌نشانی ویکتوریا در استرالیا کار می‌کردند مورد بررسی قرار دادند. این افراد هم خون و هم میزان آلبومین خود را در طول یک سال اهدا کرده بودند. آتش‌نشان‌ها به طور معمول در نتیجه‌ی استفاده از فوم آتش‌نشانی در معرض PFAS قرار می‌گیرند و به طور معمول نسبت به سایرین مقدار بالاتری از این مواد شیمیایی در خونشان دارند.

"رابین گاسیوروسکی"(Robin Gasiorowski)، هماتولوژیست از دانشگاه مک کواری(Macquarie) استرالیا، می‌گوید: نتایج این مطالعه نشان دهنده این است که اهدای منظم خون یا پلاسما منجر به کاهش قابل توجه میزان PFAS در خون می‌شود.

"در حالی که اهدای هر دوی این موارد در کاهش سطح PFAS موثر بودند، اهدای پلاسما موثرتر بود و کاهش ۳۰ درصدی نشان می‌داد.

این اولین باری است که راهی برای کاهش سطح PFAS در خون پیدا می‌شود و این اتفاق تنها با یک عمل بشر دوستانه رخ داده است و نه با روش‌های بیمارستانی و درمان‌های دارویی.

در طول مدت مطالعه، ۹۵ آتش نشان هر ۱۲ هفته یک بار خون و ۹۵ آتش نشان هر 40 روز یک بار پلاسما اهدا کردند درحالی که ۹۵ آتش‌نشان هیچ خون یا پلاسمایی اهدا نکردند. سطوح PFAS در گروه دوم بدون تغییر باقی ماند.

به نظر می‌رسد از آنجا که فاکتور PFAS به پروتئین‌های سرم خون متصل می‌شود، کاهش مقدار این پروتئین خون می‌تواند به مرور زمان سطوح PFAS را کاهش دهد. با این حال، این آغاز مطالعات است و بررسی‌های بیشتر روی گروه‌های بزرگ‌تر باید انجام شود

یک پهپاد جدید عجیب و غریب با شش رانشگر قوی قادر خواهد بود ۵۰ کیلوگرم بار را با سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت تا مسافت ۴۰ کیلومتری جابجا کند.

 به نقل از آی‌ای، یک شرکت اتریشی موسوم به "سیکلوتک"(Cyclotech) با شرکت تحویل ژاپنی به نام "یاماتو"(Yamato) برای توسعه مفهومی از یک پهپاد تحویل غیرعادی همکاری کرده است.

این پهپاد مفهومی که "CCY-۰۱" نام دارد، با استفاده از شش رانشگر استثنایی موسوم به "سیکلوروتور"(CycloRotor) پرواز می‌کند که به شکل استوانه‌هایی هستند که دو مقطع آنها با چندین تیغه به یکدیگر وصل شده است و هر کدام از این تیغه‌ها قابلیت تغییر زاویه دارند.

طراحان این پهپاد می‌گویند "CCY-۰۱" می‌تواند در شرایط مشکل مانند وزش شدید باد، در یک فضای کوچک به شکل ایمن فرود بیاید.

رانشگرهای استوانه‌ای "CCY-۰۱" با سرعت بالایی به دور خود می‌چرخند، در حالی که تیغه‌ها زاویه خود را به منظور بلند کردن پهپاد و نگه داشتن آن در هوا و همچنین فرود آن تغییر می‌دهند.

این شرکت اولین آزمایش پرواز خود را انجام داده است. در این آزمایش، "CCY-۰۱" از چهار روتور دایره ای استفاده کرد که طوری چیده شده بودند که پهپاد را به جای اینکه شبیه به یک پهپاد سنتی به پرواز دربیاید، تقریباً شبیه به یک خودروی پرنده پرواز کند.

دانشمندان دانشگاه هیوستون آمریکا در بررسی اخیرشان از روش جدیدی برای کشف سلول‌های تومور خبر داده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، محققان مرکز گیرنده‌های هسته‌ای و سیگنال‌دهی سلولی در دانشگاه هیوستون ابزار جدیدی را برای تشخیص سلول‌های تومور در گردش ناهمگون و بسیار نادر ایجاد کرده‌اند.  دستگاه مذکور "UniPro" نام دارد.

تمایز سلول‌های تومور در گردش(CTC) که از تومورهای اولیه جدا می‌شوند تا وارد جریان خون شوند، دشوار است. تنها تعداد کمی از این سلول‌های بدخیم نادر به طور معمول در میان میلیون‌ها گلبول سفید و میلیاردها گلبول قرمز در هر میلی لیتر خون یافت می‌شوند.

دکتر "شوآن ژانگ"(Shaun Zhang) استاد زیست و بیوشیمی دانشگاه هیوستون گفت: سلول‌های تومور در گردش مانند تومورهایی که در اصل از آنها جدا شده‌اند، فاقد بیوسنسورهای جهانی منحصر به فرد و کاملا تعریف شده‌ای هستند که این موضوع تشخیص آنها را سخت می‌کند. در این مطالعه ما یک روش جدید را ارائه کردیم که مبتنی بر کاوشگر ویروس کایمریک (chimeric virus probe) است و می‌تواند سلول‌های تومور در گردش را با ویژگی و حساسیت بسیار بالا شناسایی کند. علاوه بر این، ابزار یاد شده به طور خاص تنها سلول‌های تومور در گردش زنده را شناسایی می‌کند و کارآیی و حساسیت آن تحت تاثیر تغییر بیان مولکول سلول‌های اپیتلیال قرار نمی‌گیرد.

این کاوشگر خواص کایمریک دو ویروس را با هم ترکیب می‌کند. قسمت بیرونی کاوشگر ویروس کایمریک UniPro با ویروس پاپیلومای انسانی برای آزمایش نمونه‌های خون پوشیده شده است. کاوشگر یاد شده دارای حساسیت بالایی است زیرا فقط در داخل سلول‌های تومور در گردش فرستاده می‌شود و به سایر سلول‌های خونی ارسال نمی‌شود.

ژانگ گفت: توالی دی.ان.ای درونی از ویروس دیگری می‌آید که می‌تواند در سلول‌های سرطانی در گردش تکثیر شود و از این رو سیگنال کاوشگر را هزاران بار در عرض ۲۴ تا ۴۸ ساعت تقویت می کند که این امر به حساسیت تشخیص بسیار بالای آن منجر می‌شود.

روش‌های کنونی تشخیص سلول‌های تومور در گردش، عمدتا به تشخیص ایمونولوژیکپروب های پروتئینی روی سلول‌های تومور متکی هستند. اما این روش‌ها دو مشکل اساسی دارند، اول اینکه زمانی که سلول‌های تومور وارد خون می‌شوند، قصد دارند یک تحول بیولوژیکی به نام گذار اپیتلیال-مزانشیمی(Epithelial–mesenchymal transition) را تجربه کنند. سلول‌های تومور در گردش معمولا نشانگرهای پروتئینی را پس از گذار اپیتلیال-مزانشیمی از دست می‌دهند، بنابراین با روش فعلی قابل تشخیص نیستند. روش دوم نیز سلول‌های تومور در گردش  که مرده و زنده باشند را توامان را شناسایی می‌کند.

ژانگ گفت: روش UniPro می‌تواند سلول‌های تومور در گردش را حتی پس از انجام گذار اپیتلیال-مزانشیمی به دام بیندازند و مهمتر از همه، این اولین و تنها روش تشخیص سلول‌های تومور در گردش است که می‌تواند با وضوح بالا سلول‌های تومور در گردش زنده را تشخیص دهد.تشخیص بدون ابهام سلول‌های تومور در گردش زنده، راه را برای نظارت راحت و فوری بر عود سرطان، هموار می‌کند.

بررسی های جدید دانشمندان ژاپنی نشان می‌دهد که گربه‌ها نام صاحب خود را می‌دانند و همچنین می‌توانند دوستان هم‌نوع خود را تشخیص دهند.

به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، به نظر می‌رسد گربه‌ها کمتر از آن چیزی که به نظر می‌رسد، به فکر خود هستند، زیرا بر اساس یک مطالعه جدید، آنها نه تنها نام صاحبان خود را می‌دانند، بلکه  دوستان همنوع خود را به نام نیز می‌دانند.

محققان ژاپنی ۴۸ گربه را بررسی کردند که با حداقل دو حیوان خانگی دیگر، چه در یک خانه یا در یک مرکز نگهداری از حیوانات زندگی می‌کردند.

هر حیوان، صدای ضبط شده‌ای از صاحب خود می‌شنید که نام گربه‌ای را که با آن زندگی می‌کرد، صدا می‌کرد. سپس یا تصویری از آن گربه بر روی صفحه رایانه ظاهر می‌شد یا عکسی از گربه دیگری که گربه مورد مطالعه با آن دوست است.

از میان آنان، ۱۹ گربه که در یک خانه زندگی می‌کردند، زمانی که تصویر گربه‌ای را که صدا زده می شد، به نمایش درمی‌آمد، مدت بیشتری را به خیره شدن به تصویر می‌گذراندند که واکنشی معمول در صورت تعجب حیوانات است.

همچنین در یک آزمایش دیگر، به گربه‌ها تصویر صاحب‌شان یا خودشان در هنگام صدا زدن نامشان نشان داده شد و گربه‌هایی که در خانواده‌های بزرگتر زندگی می‌کردند، زمانی که تصویر و نام با هم انطباقی نداشتند، برای مدت طولانی‌تری از روی تعجب به تصویر خیره می‌شدند.

دانشمندان این مطالعه از دانشگاه "کیوتو" گفتند که نتایج نشان می‌دهد گربه‌ها نام همدیگر و احتمالاً نام صاحبان خود را می‌دانند.

آنها می‌گویند: یک توضیح ممکن به رقابت مربوط می‌شود. یک گربه ممکن است زمانی که صاحبش نام او را صدا می‌زند، غذا دریافت کند، اما وقتی نام گربه دیگری را صدا می‌زند، به او غذا نمی دهند.

با این حال، گربه‌ها هرگز در زمینه غذا با انسان رقابت نمی‌کنند، بنابراین نمی‌توان به این دلیل، خیره شدن گربه‌های به تصویر صاحبانشان را توجیه کرد و به نظر می‌رسد گربه‌ها صاحبان و دوستان خود را می‌شناسند و نام آنها را به ذهن می سپارند.

اخترشناسان نخستین و دورترین کهکشانی را کشف کرده‌اند که تاکنون مشاهده شده است.

 کهکشانی که نسبتاً بلافاصله پس از رویداد بیگ‌بنگ که مبدأ جهان را نشان می‌دهد، شکل گرفته و ممکن است با گونه های ستارگان جدید ارتباط دارد.

به گفته محققان، این کهکشان که HD1 نام دارد، مربوط به کمی بیش از 300 میلیون سال پس از انفجار بزرگ است که حدود 13.8 میلیارد سال پیش رخ داد.

این مشاهدات نشان می‌دهد که HD1 ستاره‌هایی را با سرعتی سرسام آور تشکیل می‌دهد که شاید حدود صد ستاره جدید در سال باشد.

سرعت حرکت نور برای طی مسافت‌های بسیار زیاد، نزدیک به 9.5 تریلیون کیلومتر در طول سال است و این به این معناست که مشاهده اجسامی مانند HD1 به معنای نگاه کردن به گذشته است.

اگر این داده‌ها توسط بررسی های آتی تایید شوند، HD1 حدود 100 میلیون سال جایگزین کهکشانی به نام GN-z11 به عنوان دیرینه ترین کهکشان شناخته شده خواهد شد. HD1 را می‌توان نخستین و با فاصله ترین موجودات نجومی شناخته شده در نظر گرفت.

محققان از داده‌های تلسکوپ‌های هاوایی و شیلی و تلسکوپ فضایی اسپیتزر  استفاده میکردند. آنها امیدوارند که با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، وضوح بیشتری به دست آورند.

Yuichi Harikane، اخترفیزیکدان دانشگاه توکیو، نویسنده اصلی تحقیق درباره جزئیات این کشف که در مجله Astrophysical منتشر شده است، می‌گویند: «اطلاعات رصدی در مورد HD1 محدود است و سایر خواص فیزیکی از جمله شکل، جرم کل و فلزی بودن آن همچنان یک معما باقی مانده است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ 3 ماهواره Gaofen-3 توسط یک موشک Long March-4C در ساعت 7:47 بامداد (به وقت پکن) به فضا پرتاب شد و با موفقیت وارد مدار برنامه‌ریزی شده شد. 

این سه ماهواره به همراه دو ماهواره سری Gaofen-3 که قبلاً پرتاب شده بودند، در یک شبکه کار می‌کنند و به اصطلاح "چشم آسمان" را در فضا ایجاد می‌کنند.

این طراحی تعداد دفعاتی را که ماهواره‌ها زمین را رصد می‌کنند، ارتقا می دهد، قابلیت‌های بازبینی آن‌ها را بهبود می‌بخشد و پوشش جهانی را گسترش می‌دهد و بنابراین عملکرد آنها را در پشتیبانی از داده‌های کاربردی عملیاتی برای توسعه دریایی چین، نظارت بر منابع زیست‌محیطی زمینی و پیشگیری و کاهش بلایای اضطراری افزایش می‌دهد.

در مقایسه با نخستین ماهواره  که در سال 2016 پرتاب شد، Gaofen-3 02 و 03 به سیستم شناسایی خودکار (AIS) مجهز شده و به ویژگی‌های دیگر ارتقا یافته است.

3.5 روز طول کشید تا ماهواره اصلی از همان منطقه بازدید کند اما این فاصله زمانی با شبکه ماهواره‌ای به 5 ساعت کاهش یافته است. این سه ماهواره می توانند هر روز پنج بار تصاویر راداری با دیافراگم مصنوعی با وضوح بالا را از یک منطقه ثبت کنند. این پرتاب چهارصد و چهاردهمین ماموریت راکت‌های حامل سری Long March را رقم می‌زند.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ محققان ایرانی موفق شدند برای نخستین بار در جهان با استفاده از سلول‌های بنیادی، رشد دوباره دندان را ممکن کنند. پیش از این از سلول‌های بنیادی برای ترمیم عاج دندان استفاده می‌شد. این طرح منحصر‌به‌فرد دانش‌بنیان در حوزه دندانپزشکی تاکنون 5 مرحله آزمایش‌های تخصصی را گذرانده است و تا رسیدن به نمونه انسانی 2 مرحله آزمایش حیوانی دیگر در پیش دارد.

پژوهش‌های مربوط به این حوزه سابقه 15ساله دارد اما ابداع و اختراع این گروه یک گام بسیار مثبت و رو به جلو در عرصه پزشکی محسوب می‌شود. تحول بنیادین در جایگزین کردن دندان طبیعی به‌جای دندان مصنوعی و کاهش هزینه‌های ترمیم دندان از مهم‌ترین اهداف این طرح است.

"فرید قدیانی" دانشجوی رشته دندانپزشکی و محقق در همین زمینه گفت: ما تلاش کردیم با استفاده از سیگنالی که خودمان در آزمایشگاه تولید کردیم این القای سلولی را انجام بدهیم.

"مریم جلیلی صدرآباد" متخصص بیماری‌های دهان، فک و دندان نیز در ادامه گفت: در نواحی‌ای مثل غشای کلیه، زیر پوست و در حیوانات آن را کار کرده و با استفاده از سلول‌های بنیادی توانسته‌ایم لایه‌های عاج و پالپ دندان را بازسازی کنیم اما این‌که یک جوانه دندانی کامل آن هم در فکّ موجود زنده شکل بگیرد، کسی تا به‌ حال در جهان به این تکنولوژی دست پیدا نکرده است.

وی گفت: با استفاده از سلول‌های بنیادی که از خود فرد تهیه شده است و با استفاده از این ترکیب و فرمولاسیون، شاهد رویش یک دندان جدید به زودی خواهیم بود.

یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی موفق شد فناوری استفاده از گوشی‌های همراه را برای امضای دیجیتال بومی‌سازی کند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ یک شرکت دانش‌بنیان موفق شد فناوری استفاده از گوشی‌های همراه را برای امضای دیجیتال بومی‌سازی کند. معمولاً تصورها از امضای دیجیتال این است که همان امضایی است که در هنگام تحویل بسته سفارشی بر روی تلفن همراه پستچی نوشته می‌شود اما این تعریف امضای دیجیتال نیست. امضای الکترونیک در رویه قضایی ایران و در قانون تجارت الکترونیک مصوب سال 1382 به رسمیت شناخته شده است.

برخلاف امضای دستی که همیشه ثابت بوده است امضای دیجیتال به کمک دانش‌ ریاضی و کامپیوتر هربار امضایی منحصر‌به‌فرد بر روی تلفن همراه شما ایجاد می‌کند. در موضوع "جعل امضا" امکان جداسازی امضای دیجیتال از روی یک سند و استفاده مجدد از آن وجود ندارد.

"بشیر بخشنده" مدیر مسئول این شرکت دانش‌بنیان گفت: امضای الکترونیک معمولاً به تصویر امضای اسناد گفته می‌شود اما امضای دیجیتال پیچیدگی‌های فنی بسیاری دارد و اثبات می‌کند که فرد خودش یک سند را امضا کرده است و قابلیت ارائه قانونی نیز دارد.

وی گفت: به جای توکن‌های با قیمت گزاف فیزیکی از گوشی‌های تلفن همراه برای درست کردن امضای دیجیتال استفاده می‌کنیم و اینکه امضا را به صورت سرویس ارائه می‌دهیم یعنی کسب و کاری که قصد استفاده از این امضا را دارد درگیر پیچیدگی‌های فنی نمی‌شود.

"فروغ مروج‌صالحی" مدیر توسعه بازار این شرکت دانش‌بنیان تصریح کرد: در حال حاضر بانک‌ها، وزارت اقتصاد و سامانه ستاد دولت به ویژه برای مناقصات در حال استفاده از امضای دیجیتال می باشند.