دانشمندان لهستانی در بررسی جدیدی نشان داده‌اند که شاید یک بینی الکترونیکی بتواند کروناویروس را در بازدم تشخیص دهد.

به نقل از نیوز مدیکال نت، تشخیص زودهنگام ابتلا به "کروناویروس سندروم حاد تنفسی ۲" (SARS-CoV-2) که عامل بیماری کووید-۱۹ است، اهمیت قابل توجهی در کاهش میزان انتقال آن دارد. در چنین شرایطی، نیاز فوری به یک سیستم آزمایشی قابل اطمینان احساس می‌شود. برخی از ویژگی‌های لازم برای آزمایش انبوه کووید-۱۹، کوتاهی زمان تشخیص، هزینه کم و جمع‌آوری ساده نمونه هستند.

روش "واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس" (RT-PCR)، استاندارد طلایی برای تشخیص کووید-۱۹ به شمار می‌رود. با وجود این، از این روش نمی‌توان برای آزمایش سریع و انبوه استفاده کرد زیرا این روش برای جمع‌آوری نمونه‌های آزمایشی از فرد مبتلا و انجام دادن این سنجش، به پرسنل ماهری نیاز دارد.

بنابراین، توسعه یک دستگاه تجزیه و تحلیل بازدم برای تشخیص سریع کووید-۱۹ می‌تواند راه حل بسیار درستی باشد. این نوع دستگاه به دلیل داشتن یک متد ساده برای جمع‌آوری نمونه، ماهیت غیر تهاجمی، قابلیت استفاده مجدد و توانایی ارائه نتایج در یک بازه زمانی کوتاه می‌تواند بسیار سودمند باشد.

جالب اینجاست که تحقیقات پیشین، ساطع شدن بوی مشخصی را از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ گزارش کرده‌اند که به راحتی توسط سگ‌ها شناسایی می‌شود.

از نمونه‌های تنفسی می‌توان برای تشخیص ابتلا به کروناویروس با تعیین وجود "ترکیبات آلی فرار" (VOCs) در نمونه استفاده کرد. نفس بازدم یک بیمار مبتلا به کووید۱۹ حاوی ترکیبات آلی فرار خاصی است که به دلیل تغییر واکنش‌های متابولیک یا بروز تغییراتی در میکروبیوتای ریه‌ها طی دوره عفونت ایجاد می‌شود.

دانشمندان "دانشگاه توکیو" در بررسی جدیدی، نحوه پردازش بوها در مغز را ارزیابی کردند.

 به نقل از ایندیا اجوکیشن دایری، یک دستگاه مخصوص انتشار بو همراه با تجزیه و تحلیل نوار مغزی مبتنی بر یادگیری ماشینی، به دانشمندان"دانشگاه توکیو"(UTokyo) این امکان را داده است که ببینند بوها چه زمانی و در کدام قسمت از مغز پردازش می‌شوند. این پژوهش نشان می‌دهد که اطلاعات مربوط به بو در مراحل ابتدایی پردازش در مغز، ارتباطی با ادراک ندارد اما بعدا زمانی که درک صورت می‌گیرد، بوهای ناخوشایند سریع‌تر از بوهای خوشایند پردازش می‌شوند. مشکلات پیش‌ آمده در درک بو می‌توانند یکی از نشانه‌های ابتدایی بیماری‌های عصبی باشند. بنابراین، کشف بیشتر پایه‌های عصبی ادراک بو می‌تواند به درک بهتر این بیماری‌ها در آینده کمک کند.

آیا بوی یک فنجان قهوه گرم به شما کمک می‌کند تا روز خود را به شیوه‌ درستی آغاز کنید؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهند که سرعت پردازش بوی نوشیدنی صبحگاهی توسط مغز شما ممکن است به این بستگی داشته باشد که فکر می‌کنید آن بو خوشایند است یا خیر.

پژوهشگران دانشگاه توکیو، دستگاه ویژه‌ای ساخته‌اند که می‌تواند ۱۰ بوی گوناگون را با روشی دقیق و به موقع ارائه دهد. این بوها به شرکت‌کنندگانی ارائه شد که کلاه‌های مخصوص ثبت نوار مغزی(الکتروانسفالگرافی) را پوشیده بودند تا سیگنال‌های داخل مغز آنها به صورت غیرتهاجمی و از روی پوست سر ثبت شود. دانشمندان با استفاده از تجزیه و تحلیل رایانه‌ای و مبتنی بر یادگیری ماشینی توانستند به پردازش داده‌های نوار مغزی بپردازند تا برای نخستین بار و با وضوح زمانی بالا ببینند که محدوده بوها در مغز چه زمانی و در کجا پردازش می‌شود.

دانشمندان بریتانیایی در یافته‌های اخیر خود اظهار کرده‌اند یک دارویی که برای درمان بیماری‌های ریوی ساخته شده است، ممکن است قابلیت ترمیم آسیب طناب نخاعی را نیز داشته باشد.

به گزارش ایسنا و به نقل از اس اف، دارویی که توسط دانشمندان انگلیسی برای درمان بیماری‌های ریوی ساخته شده است ممکن است بتواند در ترمیم آسیب طناب نخاعی(SCI) که موجب تغییرات موقتی یا دائمی در عملکرد طناب نخاعی می‌شود نیز موثر باشد.

دانشمندان دانشگاه بیرمنگام اظهار کرده‌اند داروی"AZD۱۲۳۶" شرکت داروسازی و بیوتکنولوژی آسترازنکا، حرکت و احساس را تنها پس از سه روز تا ۸۵ درصد در موش‌ها بازیابی کرده است.

پروفسور "زبیر احمد"(Zubair Ahmed) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این دارو پتانسیل این را دارد که یک درمان خوب برای ترمیم برخی از عوامل اصلی پاتولوژیکی آسیب طناب نخاعی باشد و می‌تواند چشم انداز بهبودی بیماران مبتلا به  آسیب طناب نخاعی را متحول کند.

برآوردها نشان می‌دهد که تقریبا ۱۸ هزار آمریکایی هر ساله در نتیجه تصادف اتومبیل یا رویدادهای ورزشی، خشونت یا سقوط دچار آسیب طناب نخاعی می‌شوند. بافت اسکار نیز با عمل کردن مانند چسب از ترمیم جلوگیری می‌کند و به فلج شدن در زیر محل آسیب منجر می‌شود.

"AZD۱۲۳۶" قرصی است که در اصل برای کنترل و کاهش پیشرفت بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ساخته شده است. پروفسور احمد و همکارانش اکنون دریافته‌اند که "AZD۱۲۳۶"سوخت سلول‌های عصبی را تامین کرده و فرایند ترمیم و بازسازی را ممکن می‌سازد. محققان اظهار کردند پس از سه هفته، موش‌های آزمایشگاهی به طرز شگفت انگیزی بهبودی یافتند.

دانشمندان آمریکایی و هلندی در بررسی مشترکی، مکانیسمی را کشف کرده‌اند که سلول‌های ایمنی بدن را برای از بین بردن تومورهای سرطانی تحریک می‌کند.

به نقل از نیوزوایز، پژوهشگران طی دهه گذشته، گام‌های قابل توجهی را برای توسعه و اجرای روش‌های ایمنی‌درمانی سرطان برداشته‌اند که از سیستم ایمنی بدن برای درمان بیماری استفاده می‌کند. با وجود این، درمان‌ها برای همه افراد یا همه انواع سرطان کارآمد نیستند. دشواری در درک این که بدن دقیقا چگونه واکنش ایمنی ضد سرطان را ایجاد می‌کند، پیشرفت به سوی مؤثر کردن درمان در سطح جهانی را کند کرده است.

دانشمندان "دانشگاه شیکاگو" (UChicago) در آمریکا و "دانشگاه آمستردام" (University of Amsterdam) در هلند، بینش‌هایی را در مورد روند واکنش ایمنی ضد سرطان ارائه داده‌اند و گام مهمی در این زمینه برداشته‌اند. واکنش ایمنی مورد نظر آنها، تحریک سلول‌های T بود.

تحقیق های پیشین نشان داده‌اند که یک مکانیسم واحد، مسئول تحریک سلول‌های T برای شناسایی سلول‌های سرطانی و حمله به آنها است. این پژوهش جدید نشان می‌دهد که یک مکانیسم دوم موسوم به "MHC-1" نیز در تحریک واکنش سلول‌های T مؤثر است.

"جاستین کلاین" (Justin Kline)، استادیار پزشکی دانشگاه شیکاگو و از پژوهشگران این پروژه گفت: نکته مهم این است که ما مسیری کاملا منحصربه‌فرد را شناسایی کرده‌ایم که به واسطه آن، تومورها و سیستم ایمنی با یکدیگر صحبت می‌کنند. دانستن این که چنین مسیری وجود دارد، ممکن است پیامدهایی برای نحوه تفکر ما در مورد طراحی واکسن یا پیش‌بینی این که کدام آنتی‌ژن تومور ممکن است بهترین انتخاب برای هدف قرار دادن باشد، به همراه بیاورد.

دانشمندان "دانشگاه جانز هاپکینز"، نوعی روش یادگیری عمیق را ابداع کرده‌اند که می‌تواند میزان بقای بیماران قلبی را پیش‌بینی ‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیوز مدیکال نت، پژوهشگران "دانشگاه جانز هاپکینز"(JHU) در بررسی جدید خود، از ارزیابی جای زخم در قلب با کمک یادگیری عمیق، برای پیش‌بینی امکان نجات یافتن از مرگ ناگهانی مرتبط با آریتمی استفاده کردند.

"مرگ ناگهانی قلب مرتبط با آریتمی"(SCDA)، یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است. "دستگاه‌های کاردیوورتر قابل کاشت"(ICD)، مرگ ناگهانی مرتبط با آریتمی‌ را به طور مؤثری خنثی می‌کنند. یافته‌های این پژوهش، بر نیاز حیاتی به روش‌های دقیق و ارزان ارزیابی خطر آریتمی تأکید می‌کنند تا این مشکل بزرگ سلامتی عمومی را کاهش دهند.

علاوه بر این، شواهد موجود نشان می‌دهند که مدل‌های محاسباتی به عنوان ابزار غربالگری مرحله اول، در یک جمعیت بزرگ بی‌اثر هستند. تصاویر به‌ دست‌آمده از قلب که توزیع جای زخم را نشان می‌دهند و متغیرهای بالینی معمولی را در خود جای داده‌اند، ممکن است بر این محدودیت‌ها غلبه کنند و احتمال مرگ ناگهانی مرتبط با آریتمی در بیمار را در عرض چند ثانیه و به طور دقیق ارائه دهند.

دانشمندان در این پروژه، یک راهبرد منحصر به فرد را برای افراد مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی ارائه داده‌اند که ریسک مرگ ناگهانی مرتبط با آریتمی را پیش‌بینی می‌کند. این روش جدید که "SSCAR" نام دارد، تجزیه و تحلیل شبکه‌های عصبی را برای تخمین میزان بقای فردی در بیماری عروق کرونری ترکیب می‌کند و متغیرهای بالینی و "تصویربرداری تشدید مغناطیسی قلبی-عروقی" (CMR) را به کار می‌برد. تکنیک SSCAR توانست زمان بقای بیمار را به صورت فردی پیش‌بینی کند.

دانشمندان"دانشگاه بریتیش کلمبیا" اخیرا از نقشه‌های مغزی صحبت کرده‌اند که نشان می‌دهد چگونه مغز در طول درمان افسردگی تغییر می‌کند.

 به نقل از تی ای، تخمین زده می‌شود که تقریبا ۴۰ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی اساسی به داروهای ضد افسردگی پاسخ نمی‌دهند و از افسردگی مقاوم به درمان رنج می‌برند. تحریک مکرر مغناطیسی مغز(rTMS) یک گزینه درمانی در اولویت برای افسردگی مقاوم به درمان است و به طور گسترده در سراسر جهان اجرا و استفاده می‌شود.  

تحریک مغناطیسی مغز یا به‌طور دقیق‌تر تحریک مغناطیسی مغز از راه جمجمه(Transcranial magnetic stimulation) که به‌  اختصار به آن "TMS" می‌گویند به یک روش تحریک مغناطیسی عصبی گفته می‌شود که بر روی نواحی کوچک و محدودی از مغز اعمال می‌شود.

اکنون دانشمندان در یک مطالعه جدید نحوه تغییر مغز در طول تحریک مکرر مغناطیسی مغز را نقشه‌برداری کرده‌اند. اگرچه اثربخشی آن ثابت شده است اما مکانیسم‌های نهفته در پس تاثیرگذاری تحریک مکرر مغناطیسی مغز بر مغز به خوبی شناخته نشده است.

برای تعیین اینکه هنگام ارائه درمان تحریک مکرر مغناطیسی مغز چه اتفاقی برای مغز می‌افتد، دانشمندان بخش روانپزشکی دانشگاه بریتیش کلمبیا یک دور تحریک مغناطیسی مکرر مغز را در حالی که بیماران در داخل یک اسکنر ام آر آی(MRI) بودند اعمال کردند. همانطور که ام آر آی می‌تواند فعالیت مغز را اندازه‌گیری کند، دانشمندان می‌توانند تغییرات مغز را در زمان حال مشاهده کنند. 

به گفته محققان، سنسورهای منعطف، متخلخل و بسیار حساس به دی‌اکسید نیتروژنی که به تازگی ساخته شده و بر روی پوست و لباس قرار می‌گیرند می‌توانند کاربردهای بالقوه‌ای در مراقبت‌های بهداشتی، نظارت بر محیط زیست و مصارف نظامی داشته باشند.

به نقل از تی‌ان، محققان به رهبری "هوانیو لری چنگ"(Huanyu "Larry" Cheng)، استادیار علوم مهندسی و مکانیک در ایالت پن، طرح‌های حسگر خود را منتشر کرده‌اند که بر اساس مدل‌های قبلی ساخته شده و نتایج آن در مجله "ACS Applied Materials and Interfaces" منتشر شده است.

این سنسورها با قرار گرفتن زیر بینی قادر به نظارت بر دی اکسید نیتروژن در تنفس هستند و علاوه بر آن می‌توانند بر تعریق نیز نظارت کنند. اتصال مستقیم حسگر به پوست برخلاف نمونه‌گیری از خون، امکان نظارت مداوم و طولانی مدت بر گاز را فراهم می‌کند.

"چنگ" توضیح داد که اگرچه حسگرهای مشابهی وجود دارند اما تمایز اصلی این طراحی جدید قابلیت نظارت آن بر تنفس است.

او می‌گوید: موادی که معمولا برای ساخت حسگرهای گاز استفاده می‌شود، قابلیت انعطاف دارند، اما متخلخل نیستند. انباشته شدن رطوبت آب از سطح پوست بر روی آن‌ها به طور بالقوه می‌تواند منجر به تحریک یا آسیب سطح پوست شود. ما باید مطمئن شویم که این دستگاه می‌تواند متخلخل باشد تا رطوبت بدون انباشته شدن از آن عبور کند.