براساس مطالعه جدیدی که در موسسه ملی بینایی(NEI) آمریکا روی موش‌ها انجام شده است، از دست دادن فاکتور رنگدانه پروتئین مشتق از اپیتلیوم یا PEDF که از سلول‌های پشتیبان شبکیه محافظت می‌کند، ممکن است باعث ایجاد تغییرات مرتبط با افزایش سن در شبکیه شود.

به نقل از مدیکال‌اکسپرس، شبکیه، بافتی حساس به نور است که در پشت چشم قرار دارد و بیماری‌های مرتبط با پیری شبکیه مانند تباهی لکه زرد(AMD) ممکن است منجر به نابینایی فرد شوند. این یافته جدید می‌تواند به توسعه درمان‌هایی برای جلوگیری از این بیماری و سایر بیماری‌های مرتبط با پیری شبکیه چشم کمک کند.

پاتریشیا بکرا(Patricia Becerra)، مدیر بخش ساختار و عملکرد پروتئین در موسسه ملی بینایی و نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: مردم پروتئین PEDF را پروتئین "جوانی" نامیده‌اند، زیرا این پروتئین در شبکیه‌ افراد جوان به وفور یافت می‌شود و در طول پیری کاهش می‌یابد. این مطالعه برای اولین بار نشان داد که حذف تنها این پروتئین خاص منجر به تغییرات ژنی زیادی می‌شود که پیری را در شبکیه چشم شبیه‌سازی می‌کنند.

شبکیه از لایه‌هایی از سلول‌ها تشکیل شده که برای شناسایی و پردازش سیگنال‌های نوری که مغز از آنها برای بینایی استفاده می‌کند، مورد نیاز هستند. گیرنده‌های نوری حساس به نور شبکیه در بخش بالایی اپیتلیوم رنگدانه شبکیه(RPE)که لایه‌ای از سلول‌های پشتیبان هستند، قرار دارند. این سلول‌های پشتیبان گیرنده‌های نوری را تغذیه می‌کند و یخش‌هایی از سلول‌های گیرنده نوری به نام "قطعات بیرونی"(outer segments) را بازیافت می‌کند. این بخش‌ از چشم هر بار که گیرنده‌های نوری نور را تشخیص می‌دهند استفاده می‌شود و نوک آنها می‌ریزد.

اگر سلول‌های پشتیبان RPE نتوانند ترکیبات بازیافتی نوک "قطعات بیرونی" قدیمی‌تر را به گیرنده‌های نوری بازگرداند، این سلول‌ها توانایی خود را برای ساخت بخش‌های جدید از دست می‌دهند و در نهایت توانایی خود در دریافت نور را از دست می‌دهند و بدون دریافت مواد مغذی گیرنده‌های نوری می‌میرند. در افراد مبتلا به تباهی لکه زرد یا انواع خاصی از دیستروفی‌های شبکیه، پیری یا مرگ سلول‌های RPE منجر به از دست رفتن بینایی می‌شود.

تحقیقات قبلی انجام شده توسط آزمایشگاه بکرا(Becerra) و دیگران نشان داده است که پروتئین PEDF از سلول‌های شبکیه محافظت می‌کند و از آسیب به سلول‌ها و رشد غیر طبیعی عروق خونی در شبکیه جلوگیری می‌کند.

سلول‌های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه یا RPE پروتئین PEDF را تولید و ترشح می‌کنند.

سپس پروتئین به گیرنده خود یعنی PEDF-R که توسط سلول‌های پشتیبان RPE نیز بیان می‌شود، متصل می‌شود. اتصال توسط پروتئین PEDF، گیرنده PEDF-R را تحریک می‌کند تا مولکول‌های چربی که اجزای کلیدی غشای سلولی را که بخش‌های خارجی گیرنده نوری و سایر بخش‌های سلولی را در برمی‌گیرد، تجزیه کند. این مرحله از تجزیه بخشی کلیدی در فرآیند بازیافت "قطعات بیرونی" است و در حالی که محققان می‌دانستند که سطح این پروتئین در شبکیه در طول فرآیند پیری کاهش می‌یابد، اما مشخص نبود که آیا از دست رفتن این پروتئین باعث ایجاد تغییرات مرتبط با سن در شبکیه می‌شود یا خیر.

دانشمندان برای بررسی نقش این پروتئین در پیری شبکیه، مدل‌هایی از موش را مورد مطالعه قرار دادند که فاقد ژن پروتئین PEDF بودند.

دانشمندان چینی، ربات‌هایی به شکل نوار ابداع کرده‌اند که می‌توانند به بدن وارد شوند و به درمان مشکلاتی مانند زخم معده بپردازند.

به گزارش ایسنا و به نقل از نیو ساینتیست، ربات‌های ساخته‌شده از نوار چسبنده و نوعی پودر می‌توانند تحت هدایت یک میدان مغناطیسی، شکل‌های مختلفی به خود بگیرند. آنها ممکن است روزی بتوانند به درون رایانه‌ها بخزند تا مدارهای شکسته را تعمیر کنند یا حتی به معده انسان وارد شوند تا برچسب‌های درمانی را روی زخم معده قرار دهند.

ربات‌های نرمی که باتری، موتور یا تجهیزات الکترونیکی ندارند و از فاصله دور توسط نور یا آهن‌ربا تغذیه و کنترل می‌شوند، یک زمینه تحقیقاتی محبوب هستند اما موانعی نیز وجود دارند که پیش از به کارگیری ربات‌ها در حوزه‌های عملی باید بر آنها غلبه کرد. از جمله این موانع می‌توان نیاز به فرآیند تولید ارزان را نام برد.

"ژانگ لی"(Zhang Li)، دانشمند"دانشگاه چینی هنگ کنگ"(CUHK) و همکارانش، در پژوهش خود دریافتند که یک ربات کنترل‌ شده با آهن‌ربا را می‌توان به راحتی و با هزینه کم و تنها با استفاده از نوار چسبی که موم غیرچسبنده با الگوی خاصی روی آن چاپ شده است، ابداع کرد. هنگامی که پودر حاوی ریزذرات نئودیمیم-آهن-بور مغناطیسی روی نوار چسب ریخته می‌شود، به قسمت‌های در معرض دید می‌چسبد اما به روکش مومی که کمی شبیه یک شابلون است، نمی‌چسبد. سپس، موم در محلول اتیل استات حل می‌شود تا یک ربات مغناطیسی باقی بماند که به صورت دقیقی شکل گرفته است.

لی گفت: این فرآیند می‌تواند به راحتی خودکارسازی شود و ربات‌های کوچک را در نهایت می‌توان در رول‌های بلندی چاپ کرد؛ درست مانند روزنامه‌هایی که از ماشین چاپ بیرون می‌آیند.

لی و گروهش در آزمایش‌ها، ربات‌های چسبنده‌ای را با شکل‌های مختلف و در عرض یک سانتی‌متر ساختند که هندسه آنها با توجه به حضور و جهت میدان مغناطیسی تغییر می‌کند. برخی از ربات‌ها توانستند در آب یا در امتداد سطوح صاف حرکت کنند و یکی از ربات‌ها نیز توانست در آزمایشگاه، روی سطح بافت معده خوک بخزد و پیش از این که از چسب جدا شود، یک برچسب درمانی کوچک را روی زخم معده قرار دهد.

لی ادامه داد: این دستگاه‌ها را می‌توان در آینده برای دارورسانی یا انجام دادن اقدامات پزشکی ساده، در معده یا روده مورد استفاده قرار داد. می‌توان ربات را در مقیاس کوچک ساخت تا هنگامی که به یک حفره بزرگ می‌رسد، باز شود. این کار، بسیار شبیه یک ماهواره است که صفحات خورشیدی آن پس از پرتاب به فضا باز می‌شوند. بنابراین، برای این که بتوان ربات را قورت داد، باید اندازه بسیار کوچکی داشته باشد.

وی افزود: با وجود این، موانعی وجود دارند که باید پیش از آزمایشات بالینی، بر آنها غلبه کرد. نخستین مورد، ایمنی است زیرا ما در حال حاضر از آهن‌ربایی بسیار قوی به نام آهن‌ربای نئودیمیم-آهن-بور استفاده می‌کنیم. این آهن‌ربا در واقع آنقدر هم امن نیست و به نوعی برای سلول‌ها سمی است.

محققان با الهام از اختاپوس یک دستکش ساخته‌اند که به کاربران امکان می‌دهد اشیای زیر آب را بگیرند تا کمک شایانی به غواصان امداد و نجات باشد.

به نقل از دیلی‌میل، آیا تا به حال برایتان پیش آمده که گرفتن چیزی در زیر آب دشوار باشد و مدام از دست‌تان لیز بخورد و رها شود؟

اکنون دانشمندان به راه حلی برای نگه داشتن اشیاء زیر آب رسیده‌اند. محققان در موسسه "ویرجینیا تک"(Virginia Tech) دستکشی ساخته‌اند که به غواصان امکان می‌دهد در هنگام نجات افراد در حال غرق شدن، ابزار مناسبی داشته باشند.

در ساخت این دستکش اختاپوسی از اندام اختاپوس الهام گرفته شده است و با مکنده‌های رباتیک مجهز به حسگرهایی پوشانده شده است که می‌توانند میزان فاصله یک شی با خود را تشخیص دهند. هنگامی که حسگرها یک سطح نزدیک را تشخیص می‌دهند، سیگنالی را به کنترل کننده می‌فرستند که چسبندگی مکنده‌ها را فعال می‌کند.

دانشمندان امیدوارند که این دستکش بتواند برای عملیات‌های زیر آب که به لمس ظریف نیاز است، استفاده شود.

انسان‌ها به طور طبیعی برای کار در زیر آب تکامل نیافته‌اند، به همین دلیل است که عینک‌ها و لباس‌های شنا و غواصی اختراع شده‌اند. پوست لغزنده دستان ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.

غواصان امداد و نجات، باستان شناسان زیر آب، مهندسان پل و خدمه نجات، همگی برای انجام کارهای خود به داشتن کنترل خوب متکی هستند. بنابراین گاهی نیاز است که برای جبران لغزندگی دست‌ها، خود را به ابزاری مجهز کنید که می‌تواند عملیات مورد نظر را کارآمدتر کند.

شاید یکی از موادی که افراد گوشت خوار از آن بسیار استفاده می‌کنند تخم مرغ است اما آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید افرادی که از رژیم غذایی گیاهخواری پیروی می‌کنند و نمی‌توانند این ماده غذایی را مصرف کنند، چگونه می‌توانند این ماده غذایی را در سبد غذایی خود قرار دهند؟ اخیرا یک شرکت مستقر در آلمان راهی برای حل این مشکل ارائه کرده است.

ب به نقل از آی او، به تازگی یک استارت آپ مستقر در برلین از تولید نخستین جایگزین تخم مرغ گیاهی(vegan egg alternative) که طعم و ظاهری همانند یک تخم مرغ معمولی دارد، خبر داده‌اند.

جایگزین‌های رایج تخم مرغ مانند پودر تخم مرغ وگان و ژل بذر کتان از نظر ظاهر و طعم بسیار با تخم مرغ فاصله دارند. تخم مرغ پخته وگان که اخیرا در سوئیس عرضه شده است نیز کمی همانند یک تخم مرغ معمولی به نظر می‌رسد. اما یک استارت آپ مستقر در برلین به نام "VEggGmbH" از تولید یک جایگزین تخم مرغ گیاهی که همانند تخم مرغ معمولی به نظر می‌رسد، خبر داده‌اند. این تخم مرغ توسط "ورونیکا گارسیا-آرتیاگا"(Verónica García-Arteaga) محقق مواد غذایی موسسه فراونهوفر در فرایزینگ آلمان تهیه شده است. او استارت‌آپ VEgg GmbH را در ماه مه ۲۰۲۱ تاسیس کرد. اما به گفته موسسه فراونهوفر، یک جایگزین تخم مرغ که مایع است و از زرده، سفیده و پوسته تخم مرغ تشکیل شده است، هنوز یک چیز جدید در سراسر اروپا است.

در حالی که تولید زرده، سفیده و پوسته تخم مرغ قبلا انجام شده است، فناوری پر کردن پوسته هنوز راه زیادی تا رسیدن به سطح پیشرفته دارد. محصول این استارت‌آپ Neggst نام دارد و زمان عرضه این محصول به بازار برای پایان سال ۲۰۲۳ برنامه‌ریزی شده است. در ادامه به مصاحبه‌ای که با "ورونیکا گارسیا-آرتیاگا" انجام شده است می‌پردازیم:

جایگزین تخم مرغ وگان از چه چیزی تشکیل شده است؟

ورونیکا: ما لیستی از مواد تشکیل دهنده را تا حد امکان ساده و سالم نگه می‌داریم. زرده و پوست زرده کروی از طریق تعامل پیچیده یون‌ها و هیدروکلوئیدهای مبتنی بر جلبک ایجاد می‌شوند. این رویکردی است که قبلا در غذاشناسی مولکولی مانند چای حباب‌دار استفاده می‌شد. سفیده تخم مرغ عمدتا از پروتئین‌ها و هیدروکلوئیدها تشکیل شده است و هیدروکلوئیدها نیز پلی ساکاریدهایی هستند که به راحتی به هم متصل می‌شوند و یک ژل تشکیل می‌دهند. سفیده تخم مرغ در ابتدا شفاف است و در حین پخت سفید و سفت می‌شود. طعم آن نیز توسط نمک سیاه (kala namak) با محتوای گوگرد بالا ایجاد شده است. بیشتر مواد اولیه گیاهی هستند و ما از هیچ گونه مواد نگهدارنده یا طعم دهنده یا رنگ مصنوعی استفاده نمی‌کنیم. همچنین، جایگزین تخم‌مرغ وگان ما فاقد کلسترول یا آلرژن و فاقد گلوتن است. برای بخش پوسته تخم مرغ نیز ما از نسل جدیدی از پلاستیک زیست تخریب‌پذیر استفاده کردیم که این پلاستیک مانند پوسته تخم مرغ شکننده است

دانشمندان با ایجاد اولین مدل بیوهیبریدی از بطن قلب انسان با سلول‌های ضربان‌دار مارپیچی ماهیچه قلب، به درک بهتری از ضربان قلب دست یافتند که می‌تواند گامی مهم در جهت ساخت قلب مصنوعی برای پیوند عضو باشد.

 به نقل از ساینس‌دیلی، بیماری‌های قلبی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده و بسیاری از نقاط جهان هستند، زیرا قلب بر خلاف سایر اندام‌های بدن قادر به ترمیم خود پس از آسیب‌دیدگی نیست؛ به همین دلیل است که مهندسی بافت و در نهایت ساخت قلب انسان به طور کامل برای پیوند عضو، اهمیت زیادی برای آینده علم پزشکی دارد.

برای ساختن قلب انسان از پایه، محققان باید ساختارهای منحصربه‌فردی که قلب را تشکیل می‌دهند، شبیه‌سازی کنند. این موارد شامل بازآفرینی ساختارهای مارپیچی است که همزمان با ضربان قلب یک حرکت پیچشی ایجاد می‌کنند. مدت‌هاست که این نظریه مطرح شده که این حرکت پیچشی برای پمپاژ خون در مقادیر بالا حیاتی است، اما اثبات آن دشوار بوده، زیرا ایجاد قلب‌هایی با ساختارهای هندسی مختلف، کاری چالش‌برانگیز است.

اکنون، مهندسان بیولوژی از دانشکده مهندسی و علوم کاربردی هاروارد جان آ. پاولسون (SEAS)، نخستین مدل بیوهیبریدی از بطن‌های انسان را با سلول‌های ضربان‌دار مارپیچی توسعه داده‌اند.

این پیشرفت با استفاده از روش جدیدی موسوم به "Focused Rotary Jet Spinning" به اختصار "FRJS" امکان‌پذیر شد. این روش امکان ساخت الیاف مارپیچی با قطرهای مختلف از چند میکرومتر تا صدها نانومتر را فراهم می‌کند.

کیت پارکر (Kit Parker)، استاد مهندسی زیستی و فیزیک کاربردی و نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: این مطالعات، یک گام بزرگ رو به جلو برای ساخت زیستی اندام‌ها است و ما را به هدف نهایی‌مان یعنی ساختن قلب انسان برای پیوند نزدیک‌تر می‌کند.

این فعالیت‌ها ریشه در معمایی چند صد ساله دارد. در سال ۱۶۶۹، ریچارد لور (Richard Lower) پزشک انگلیسی، برای اولین بار در کتاب خود به آرایش مارپیچی عضلات قلب اشاره کرد. در طول سه قرن پس از آن، پزشکان و دانشمندان درک جامع‌تری از ساختار قلب به دست آوردند، اما مطالعه این ماهیچه‌های مارپیچی به طرز ناامیدکننده‌ای دشوار بوده است.

در سال ۱۹۶۹، ادوارد سالین (Edward Sallin)، رئیس سابق دپارتمان زیست‌شناسی ریاضی در دانشکده پزشکی دانشگاه آلاباما بیرمنگام، استدلال کرد که هم ترازی ساختارهای مارپیچی قلب برای پمپاژ مقادیر زیاد خون طی هر انقباض توسط بطن‌ها حیاتی است.

بسیاری از باغبانان با سابقه به شما خواهند گفت که باغ مکانی است که در آن احساس شادی می‌کنند و اکنون تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کار با گیاهان می‌تواند برای بسیاری از مردم با فواید روحی و روانی همراه باشد، حتی اگر تا پیش از این هرگز باغبانی نکرده باشند.

به نقل از ساینس‌دیلی، در مطالعه‌ای که در مجله "PLOS ONE" منتشر شده است، دانشمندان دانشگاه فلوریدا دریافتند که باغبانی باعث کاهش استرس، اضطراب و افسردگی در زنان سالمی که دو بار در هفته در کلاس‌های باغبانی شرکت می‌کردند، شده است. هیچ یک از شرکت کنندگان این مطالعه پیش از این باغبانی را تجربه نکرده بودند.

چارلز گای (Charles Guy)، دانشمند اصلی این مطالعه می‌گوید: مطالعات گذشته نشان داده است که باغبانی می‌تواند به بهبود سلامت روان افرادی که دچار بیماری هستند، کمک کند. مطالعه ما نشان می‌دهد که افراد سالم نیز می‌توانند از طریق باغبانی بهبود سلامت روان را تجربه کنند.

این تحقیق توسط یک تیم بین‌رشته‌ای از محققان با همکاری بخش باغبانی محیطی کالج پزشکی دانشگاه فلوریدا، مرکز هنرهای پزشکی دانشگاه فلوریدا و باغ‌های گیاه‌شناسی این دانشگاه که میزبان تمام جلسات درمانی مطالعه بود، صورت گرفت.

۳۲ زن بین ۲۶ تا ۴۹ ساله در مطالعه شرکت داشتند. همه‌ آن‌ها از سلامت جسمی خوبی برخوردار بودند و برای این آزمایش عواملی مانند بیماری‌های مزمن، مصرف دخانیات، سوء مصرف مواد مخدر و مصرف داروهای ضد اضطراب یا افسردگی در آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نیمی از شرکت کنندگان در جلسات باغبانی و نیمی دیگر در جلسات هنر شرکت داده شدند. هر دو گروه دو بار در هفته و در مجموع هشت بار با هم‌گروهی‌هایشان ملاقات کردند. گروه هنر به عنوان گروه شاهد برای گروه باغبانی در نظر گرفته شد.

گروهی از دانشمندان آلمانی و چینی در مطالعات جداگانه اظهار کرده‌اند که "تجرد" خطر مرگ افراد را افزایش می‌دهد!

 آیا زندگی مجردی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد؟ نتایج مطالعه جدید محققان "اولین بیمارستان وابسته به دانشگاه پزشکی آن هوئی" (First Affiliated Hospital of Anhui Medical University) چین نشان می‌دهد که افراد مجرد در معرض خطر بیشتری برای مرگ بر اثر ابتلا به سرطان معده قرار دارند و برعکس، بیمارانی که همسر دارند بیشتر احتمال دارد که تشخیص زودهنگام سرطان را دریافت کنند و این امر به شواهدی مبنی بر این که داشتن همسر از افراد در برابر مرگ زودرس محافظت می‌کند، می‌افزاید.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند مجرد بودن باید یکی از عواملی باشد که پزشکان برای تعیین مدت زمان زندگی بیماران باید از آن آگاه باشند.

به گفته دانشمندان وقتی نوبت به بررسی میزان بقای افراد مبتلا به سرطان می‌شود، افراد متاهل بهترین پیش آگهی را در مورد بقای سرطان دارند و افراد مجرد و افراد جدا شده از همسرشان نیز به ترتیب بعد از آنها قرار دارند.

پروفسور "امان زو" (Aman Xu) از دانشمندان این مطالعه در این باره گفت: افراد متاهل از نظر مالی وضعیت بهتری دارند. آنها ممکن است از دلگرمی عاطفی نیز بهره‌مند شوند.

سرطان معده سومین علت مرگ ناشی از سرطان در جهان است. فقط در ایالات متحده سالانه جان حدود ۱۱ هزار نفر را می‌گیرد.

پروفسور "زو" و همکارانش در این مطالعه ۳۶۴۷ فرد مبتلا به این سرطان در ایالات متحده را که تومور هنوز به سایر اندام‌های آنها گسترش نیافته بود، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. بیماری هر بیمار  بین سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ تشخیص داده شده بود.

افرادی که متاهل بودند با میزان ۷۲ درصد، بیشترین شانس زنده ماندن را داشتند. به طور کلی، زنان با شانس بقای ۷۶ درصد بهتر از مردان با شانس بقای ۶۹ درصد بودند. از سوی دیگر، شانس بقا در بین مردان بیوه (۵۱ درصد) و زنان بیوه (۶۱ درصد) بود. زنان در سراسر جهان بهتر از مردان بودند و شانس بقای زنان مطلقه نیز از مردان مطلقه بیشتر بود.

پس از حصول یک پیشرفت جدید و پس از اینکه یک شرکت مستقر در سیدنی استرالیا اولین مدار مجتمع کوانتومی در مقیاس اتمی را ساخته است، اکنون محاسبات کوانتومی تجاری ممکن است تنها ۵ سال با ما فاصله داشته باشد.

به نقل از آی‌ای، یک بیانیه مطبوعاتی نشان می‌دهد که یک شرکت مستقر در سیدنی استرالیا موسوم به "سیلیکون کوانتوم کامپیوتینگ"(Silicon Quantum Computing) که به اختصار "SQC" نامیده می‌شود، اولین مدار کامپیوتر کوانتومی یکپارچه سیلیکونی ساخته شده در مقیاس اتمی را ساخته است که به عنوان یک "پیشرفت بزرگ" در راه برتری کوانتومی در نظر گرفته می‌شود.

"مدار مجتمع" یا "آی‌سی"(Integrated circuit) که به آن تراشه یا ریزتراشه نیز می‌گویند، به مجموعه‌ای از مدارهای الکترونیکی گفته می‌شود که بر روی یک سطح صاف کوچک(چیپ) از جنس مواد نیمه‌هادی(معمولاً از جنس سیلیسیم) قرار داده شده ‌است.

با قرار دادن شمار بسیاری ترانزیستور کوچک در یک ریزتراشه، مدارهایی ساخته می‌شود که از لحاظ اندازه بسیار کوچک‌تر، سریع‌تر و ارزان‌تر از مدارهایی است که از اجزای گسسته ساخته می‌شود.

به دلایلی که هنوز نامشخص مانده است، زنان بیماری‌های قلبی را به گونه‌ای متفاوت نسبت به مردان تجربه می‌کنند. متخصصان قلب معتقدند که برخی از این تفاوت‌ها ممکن است ناشی از تنوع ژنتیکی بین زنان و مردان باشد. اکنون محققان معتقدند که احتمالاً موفق به یافتن ژن مسئول این تفاوت‌ها شده‌اند.

 به نقل از ساینس‌دیلی، زمانی که اولین آزمایش‌های تشخیصی برای بیماری‌های قلبی ایجاد شد، دانشمندان به طور کامل عدم شباهت بدن انسان‌ها به یکدیگر به خصوص در زن و مرد را در نظر نگرفتند.  

به گفته جنیفر دانگان (Jennifer Dungan)، استادیار کالج پرستاری دانشگاه فلوریدا، بسیاری از پروفایل علائم (symptom profiles) و آزمایش‌هایی که برای بیماری‌های قلبی در نظر گرفته شده‌اند، تفاوت‌های شناخته‌شده میان بیماری قلبی در زنان نسبت به مردان را به طور دقیق منعکس نمی‌کنند؛ این موضوع در انجام مراقبت‌های پزشکی برابر، خلل ایجاد کرده است.

دانگان می‌گوید: در نتیجه‌ این نابرابری، زنان بیشتر از مردان، بروز علائم غیرمعمولِ بیماری‌های قلبی را گزارش می‌کنند؛ همچنین تأخیر در درمان و حتی حملات قلبیِ تشخیص داده‌نشده، از جمله مواردی است که زنان تجربه می‌کنند. به دلایلی که هنوز نامشخص مانده است، زنان بیماری‌های قلبی را به گونه‌ای متفاوت نسبت به مردان تجربه می‌کنند. محققان قلب معتقدند که برخی از این تفاوت‌ها ممکن است ناشی از تنوع ژنتیکی بین زنان و مردان باشد.

دانشمندان کالج سلطنتی لندن در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند، یک الگوریتم جدید یادگیری ماشینی می‌تواند با بررسی یک اسکن مغزی ام آر آی، بیماری آلزایمر را سریع و دقیق تشخیص دهد.

 به نقل از اس تی دی، محققان در مطالعات جدید از فناوری یادگیری ماشینی برای بررسی ویژگی‌های ساختاری مغز از جمله مناطقی که قبلا با آلزایمر مرتبط نبوده‌اند، استفاده کرده‌اند. مزیت استفاده از این روش سادگی آن و این واقعیت است که می‌تواند بیماری را در مراحل اولیه و زمانی که تشخیص آن بسیار دشوار است، شناسایی کند.

اگرچه هیچ درمان خاصی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد اما با این وجود تشخیص سریع آن در مراحل اولیه به بیماران کمک می‌کند و به آنها امکان می‌دهد تا روند درمان و به نوعی نحوه مدیریت علائم خود را زودتر آغاز کنند. توانایی شناسایی دقیق بیماران در مراحل اولیه بیماری، همچنین به دانشمندان کمک خواهد کرد تا تغییرات مغزی را که باعث شروع بیماری می‌شود، درک کنند و زودتر روند توسعه درمان‌های جدید را شروع کنند.

بیماری آلزایمر شایع‌ترین نوع زوال عقل است که بیش از نیم میلیون نفر در بریتانیا به آن مبتلا هستند. اگرچه اکثر افراد مبتلا به آلزایمر بعد از سن ۶۵ سالگی به آن مبتلا می‌شوند، افراد زیر این سن نیز می‌توانند به آن مبتلا شوند. شایع‌ترین علائم زوال عقل از دست دادن حافظه و مشکلات در تفکر، حل مسئله و زبان است.

در حال حاضر پزشکان از مجموعه‌ای از آزمایش‌ها از جمله تست‌های حافظه و شناختی و اسکن مغز برای تشخیص بیماری آلزایمر استفاده می‌کنند. این اسکن برای بررسی رسوبات پروتئینی در مغز و بررسی میزان کوچک شدن هیپوکامپ(ناحیه‌ای از مغز که با حافظه مرتبط است) استفاده می‌شود. همه این آزمایشات ممکن است چند هفته به درازا بکشد.